Mijn verhaal

Heel bewust heb ik een aantal jaren waargenomen. Dat was nuttig en leerzaam. Me associëren met een kompaan was uiteindelijk echt nodig.

Ik had er genoeg van dat ik steeds weer andere patiënten zag, die ik niet kende. Iedere keer weer zo’n kennismakingsritueel, het vertrouwen zien te winnen (in een paar minuten), het brak me op. Dat was niet waarom ik voor het huisartsenvak koos.

Lang had ik een ‘tropendroom’. En hoewel die niet van de baan is, heb ik er bewust voor gekozen om me hier te vestigen. Dat wilde mijn partner graag en toen de kinderen kwamen bleek dat een prima besluit. Uden is niet toevallig, hier kom ik vandaan. Er wonen nog veel vrienden, die ik al vanaf de lagere school ken.

Er komt zoveel bij kijken, zaken waar je geen ervaring mee hebt en ook geen opleiding voor hebt genoten. Bijvoorbeeld: is de AGB op orde, inschrijving op naam geregeld, is accreditatie aanwezig, hoe staat de administratie ervoor en is het HIS geactualiseerd.

Daarnaast was voor mij ook nog belangrijk dat ik de patiëntenpopulatie kende, met vragen als: heb ik daar wat mee, kan ik met deze groep overweg, wat kan ik voor deze mensen betekenen? 

Iedereen heeft zo zijn of haar accenten. We kozen allemaal voor dit vak, veelal vanuit eenzelfde intrinsieke motivatie. Maar gaandeweg leer je dat we er allemaal een andere invulling aan geven, de details doen ertoe. Ga daarom tijdig in gesprek met het Humo-team. Zij zijn onafhankelijk en gaan eerst goed naar je luisteren. Om te begrijpen wat jij wil, waar jij naar op zoek bent. Pas dan kan er een kansrijke match gezocht worden. 

Mijn advies bij koudwatervrees: kom met vragen, zoek naar onafhankelijke antwoorden en advies. Praat met de vertegenwoordiger van jouw Hagro, laat je ruim op tijd goed voorlichten, zodat je weet wat er allemaal op je afkomt. En in welke volgorde! 

We leven steeds meer in het hier en nu. We hechten sterk aan een gevoel van (keuze)vrijheid. We lopen niet weg voor onze verantwoordelijkheden maar willen ruimte om zaken op een eigen manier aan te pakken.

Je hoeft ook geen ‘life time’ keuzes te maken, je mag best na pakweg 20 jaar wat anders gaan doen. Ik wil bijvoorbeeld echt nog een tijd naar de tropen. En dan wil ik fit zijn.